Potężne mury i wieże archikatedralnej Bazyliki Mariackiej wznoszą się wysoko ponad Gdańskiem i rozległą okolicą. To największa świątynia ceglana w Europie. Nie bez powodu zwana jest koroną Gdańska.
Źródła podają, że już w 1243 roku, na miejscu dzisiejszej bazyliki stał mniejszy kościół NMP, najprawdopodobniej drewniany, wzniesiony przez księcia Świętopełka II. Kamień węgielny pod obecną świątynię położono w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, 25 marca 1343 roku. Do dziś, nad wejściem do zakrystii widnieje częściowo zachowany napis, mówiący o tym wydarzeniu. Świątynię budowano etapami przez 159 lat. W czwartek 28 lipca 1502 roku, dokładnie o godz. 16.00 na sklepienie położono ostatnią cegłę. Tym samym budowla, która pomieścić może 20 tysięcu osób, została ukończona.
Nietrudno się domyślić, że na przestrzeni lat bazylika wymagała remontów i prac konserwatorskich. Dotknął ją nie tylko nieubłagany czas, ale i II wojna światowa, z pustoszącym pożarem. Jakie dokładnie prace już wykonano, a jakie obecnie prowadzone są w świątyni? O tym przekonać się będzie można podczas spotkania z Tomaszem Korzeniowskim, dyrektorem zbiorów i konserwatorem zabytków Bazyliki Mariackiej w Gdańsku.
Wykład pt.: „Prace konserwatorskie w Bazylice Mariackiej w Gdańsku dawniej i dziś” jest kolejnym z cyklu Politechniki Otwartej.
Co, kiedy i gdzie?
Wykład pt.: „Prace konserwatorskie w Bazylice Mariackiej w Gdańsku dawniej i dziś”, Tomasz Korzeniowski, dyrektor zbiorów i konserwatorem zabytków Bazyliki Mariackiej w Gdańsku, 8 grudnia, wtorek, godz. 18.00, sala 300 w Gmachu Głównym Politechniki Gdańskiej. Wstęp wolny!