Poczet rektorów – Heliodor Święcicki
Czy młode społeczeństwo pamięta o tak wybitnym człowieku? Według ostatnich badań, które przeprowadził Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, świadomość o działalności Heliodora Święcickiego jest ograniczona do absolutnego minimum. Większość studentów kojarzy jego nazwisko wyłącznie ze Szpitalem Klinicznym Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Czy to wystarczająca wiedza? Biorąc pod uwagę dorobek naukowy i zasługi pierwszego rektora poznańskiego Uniwersytetu wniosek jest tylko jeden – wiedza ta jest bardzo uboga.
Cóż można napisać o Heliodorze Święcickim? Jedno jest pewne – był postacią wybitną. Trudno doszukać się w Poznaniu przełomu wieku XIX i XX wydarzenia, w którym nie brałby udziału w sposób bezpośredni lub pośredni. Był jednocześnie pierwszym, polskim lekarzem, który zwrócił uwagę na bardzo zły poziom ówczesnej opieki zdrowotnej. Czy ktoś z Was wie, że dzisiejsza instytucja pielęgniarki środowiskowej to efekt tytanicznych wysiłków czynionych w początkach XX wieku przez Heliodora Święcickiego? To właśnie wybitny Wielkopolanin dostrzegł konieczność wprowadzenia zmian w opiece zdrowotnej i tym samym – poprawy sytuacji pacjentów. Równie imponujący jest dorobek naukowy pierwszego rektora Uniwersytetu Poznańskiego, w którym znajdziemy niemal 200 artykułów i rozpraw naukowych z zakresu etiologii i leczenia chorób ginekologicznych oraz anatomii i patologii ogólnej. Najgłośniejsza stała się jednak rozprawa pt: „O estetyce w medycynie” wydana w 1911 roku w Poznaniu, która przyniosła mu międzynarodowe uznanie.
W roku 1900 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w 1912 w uznaniu jego wiedzy i osiągnięć rząd Cesarstwa Niemieckiego przyznał mu tytuł profesora.
Odzyskanie przez Polskę niepodległości miało stać się kluczowym momentem w życiu Heliodora Święcickiego. Rozpoczął on intensywne działania zmierzające do utworzenia Uniwersytetu Poznańskiego, które na XX posiedzeniu Komisji Uniwersyteckiej w dniu 5 kwietnia 1919 przyniosły mu tytuł pierwszego Rektora nowo powołanej uczelni. Zapisał się on na kartach Poznańskiego Uniwersytetu jako wybitny organizator, który położył przysłowiowy „kamień węgielny” pod dalszy rozwój uczelni. Swoją funkcję piastował do swojej śmierci w roku 1923.
Przez następne 15 lat, aż do czasu wybuchu II wojny światowej, rocznica pogrzebu Rektora Święcickiego była dla poznańskich studentów dniem wolnym od zajęć. Na Mszy świętej, która odprawiana była 12 października, gromadziła się cała elita ówczesnej Wielkopolski. Jeszcze po zakończeniu wojny tradycją było, iż rektorzy Uniwersytetu w swoich przemówieniach inaugurujących nowy rok akademicki cytowali słynne słowa Heliodora Święcickiego – „Strzeżcie się szarzyzny życia, w którem nie ma wielkich ukochań i słońc wielkich”.
Z materiałem video poświęconym życiu wybitnego, polskiego profesora możecie zapoznać się na Portalu Studia.tv
Skrócone informacje o Heliodorze Święcickim
Rektor w latach 1919-23, lekarz i społecznik.
Wywodził się ze środowiska Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Założyciel i pierwszy rektor Uniwersytetu Poznańskiego.
Można powiedzieć, że urodziłam się na uniwersytecie. Mój ojciec był rektorem Uniwersytetu Łódzkiego, przez co wychowałam się w środowisku akademickim. Dlatego też nie wyobrażałam sobie innej drogi życiowej i zawodowej – było dla mnie naturalne, że po studiach zostanę naukowcem – mów prof. Katarzyna Chałasińska-Macukow, rektor Uniwersytetu Warszawskiego.
Naukowiec z Politechniki Wrocławskiej, prof. Arkadiusz Wójs, otrzymał prestiżową nagrodę minister nauki i szkolnictwa wyższego dla wybitnych uczonych. O nagrody walczyło 61 naukowców z całej Polski, wyróżniono jedynie trzech. Wrocławianin zwyciężył w najliczniej reprezentowanej dziedzinie – fizyce, w kategorii badan podstawowych.
W dniu 19 kwietnia 2012 roku prof. dr hab. Michał Śliwa został wybrany Rektorem – Elektem Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie na kadencję 1 września 2012 – 31 sierpnia 2016 r.
Janusz Ziółkowski był niewątpliwie postacią wybitną – uznanym socjologiem, działaczem społecznym i senatorem. Lista jego zasług dla całego narodu polskiego jest na tyle długa, iż szczegółowe zaprezentowanie wszystkich jego osiągnięć przekraczałoby ramy przyjęte dla tego artykułu. Nie mniej jednak postaramy się przybliżyć Wam sylwetkę człowieka, który odegrał znaczącą rolę w okresie transformacji ustrojowej.