Resort nauki zapewni uczelniom dostęp do systemu antyplagiatowego
Na początku marca NCBR podjęło decyzję o anulowaniu konkursu na projekty dotyczące obsługi systemów antyplagiatowych. Konkurs odwołano w dość zaawansowanym stadium, gdyż w grudniu ub.r. ogłoszone zostały listy rankingowe. Środki przydzielane w ramach konkursu otrzymać miało 50 laureatów – uczelnie państwowe i prywatne oraz konsorcja szkół wyższych. Z potencjalnymi beneficjentami nie podpisało jednak do tej pory żadnych umów. Teraz wiadomo, że umowy te nie zostaną podpisane.
„Konkurs NCBR odwołano z inspiracji ministerstwa, które podjęło decyzję o rozpoczęciu prac nad jednolitym systemem antyplagiatowym” – skomentował w rozmowie z PAP wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego Piotr Dardziński. Zaznaczył, że z przygotowywanego systemu – na zasadach wolnego dostępu – korzystać będą mogły uczelnie publiczne i niepubliczne. „Ma to być system, który spełni wymogi ustawowe nakładające na uczelnie obowiązek kontrolowania prac w ramach procesu dydaktycznego na uczelniach” – powiedział wiceminister.
Obowiązkowe sprawdzanie systemem antyplagiatowym prac licencjackich, inżynierskich, magisterskich i doktorskich wprowadziła nowelizacja ustawy o szkolnictwie wyższym z 2014 roku. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego poinformowało jednak, że planuje odłożyć ten obowiązek do czasu, kiedy wdrożony już będzie jednolity system antyplagiatowy. System powstać ma w ciągu dwóch lat, tworzony będzie w trybie pozakonkursowym przez Ośrodek Przetwarzania Informacji (OPI-PIB).
Dzięki środkom z NCBR aż 30 spośrod 50 beneficjentów miało kupić licencje w firmach, które obsługują systemy antyplagiatowe. A innym uczelniom i ich konsorcjom środki z konkursu miałyby posłużyć np. do budowy własnych platform i systemów antyplagiatowych. „W ten sposób w całej strukturze szkolnictwa wyższego istniałoby kilkanaście różnych podsystemów. I różne podmioty przygotowywałyby na własną rękę coś podobnego” – zwrócił uwagę wiceminister Dardziński.
Przygotowanie samego systemu antyplagiatowego to jednak nie wszystko. Jak oszacował bowiem Resort Nauki, obsługa takiego systemu – zarówno jeśli chodzi o uczelnie publiczne i niepubliczne – kosztowałaby następnie kilkanaście milionów zł rokrocznie. „Pieniądze unijne skończą się za cztery lata. I kto będzie utrzymywał ten system? To będzie potem opłacane z polskich podatków. Albo z czesnego studenta. Zaproponowane wcześniej rozwiązanie nakładałoby więc dodatkowy koszt na cały proces edukacyjny” – zwrócił uwagę wiceminister.
„Przygotowanie i wdrożenie systemu, który my proponujemy, będzie kosztowało 10-12 mln zł. Jeśli porównamy to z 35 mln zł, które mieliśmy wydać, mamy oszczędność” – zaznacza rozmówca PAP. Dodaje, że tańsze będzie też dla państwa utrzymanie takiego systemu: rocznie ma ono kosztować 1,5-3 mln zł. „Zamiast więc wydawać co roku kilkanaście mln zł rocznie, będziemy wydawali kilka mln zł” – podlicza Dardziński.
Kolejną zaletą rozwiązania zaproponowanego przez MNiSW ma być jednolitość baz danych oraz fakt, że uczelnie zamiast organizować podsystemy na własną rękę, utrzymywać je i aktualizować, będą dostawały za darmo gotowe rozwiązanie. Kolejnym argumentem, który przemawiał za anulowaniem konkursu, była kwestia dostępu do Ogólnopolskiego Repozytorium Prac Dyplomowych (ORPD) zarządzanego przez Ośrodek Przetwarzania Informacji (OPI-PIB). Dane zgromadzone w repozytorium chronione są przez GIODO. Powstał zatem problem, jak z bazy miałyby korzystać prywatne firmy, konsorcja uczelni i uczelnie. Samo zbudowanie odpowiedniego systemu dostępu do ORPD przez podmioty z zewnątrz miało kosztować 7 mln zł.
MNiSW chce, by jednolity system antyplagiatowy przygotowany był poza konkursem w OPI-PIB.
„W naszym pomyśle zawarta jest propozycja dla firm, instytucji czy start-upów, które posiadają know-how związane z działaniem antyplagiatów. Nie chcemy budować wszystkiego od początku. Chcemy wejść we współpracę. Dlatego OPI-PIB za wkrótce ogłosi konkurs na najlepsze rozwiązania związane z systemem antyplagiatowym” – zaznaczył.
Źródło: PAP – Nauka w Polsce
Uniwersytet Jagielloński i Uniwersytet Warszawski są najwyżej notowanymi polskimi uczelniami, które znalazły się w światowym zestawieniu szkół wyższych CWUR – The Center for World University Rankings. Wśród tysiąca notowanych w nim uczelni uplasowały się jednak dopiero w piątej setce. Zwycięzcą rankingu został Uniwersytet Harvarda.
Nowa ustawa o szkolnictwie wyższym ma w założeniu przynieść wiele pozytywnych zmian w zakresie funkcjonowania polskich jednostek naukowych i lepiej dostosować je do współczesnych wymogów akademicko-biznesowych. Reforma ma także ułatwić karierę wybitnym naukowcom oraz przyczynić się do zwiększenia autonomii uczelni. Co jeszcze się zmieni?
Prace nad nowym sposobem oceniania jednostek naukowych powoli dobiegają końca. Podpisanie rozporządzenia w tej sprawie zaplanowano na przełom września i października – informuje ministerstwo nauki na swojej stronie internetowej.
„Chcemy zapewnić większą ochronę studentom. Uczelnie będą miały obowiązek ustalenia wysokości opłat obowiązujących przez cały okres studiów. To kwestia uczciwości i zapobiegania złym praktykom w uczelniach. Jeżeli uczelnia będzie nielegalnie pobierała opłaty będzie mogła otrzymać karę w wysokości 50 tysięcy złotych za każde naruszenie” – powiedział podczas wspólnej z Parlamentem Studentów RP konferencji wicepremier Jarosław Gowin.
10 czerwca spod bramy Uniwersytetu Warszawskiego wyruszy Czarna Procesja Nauki, której organizatorem jest Komitet Kryzysowy Humanistyki Polskiej. „W chwili, gdy nasze postulaty reform z takim trudem przebijają się do tych, którzy powinni rozumieć powagę sytuacji, idziemy do nich, pod Kancelarię Prezesa Rady Ministrów w Czarnej Procesji Nauki. Będą z nami delegaci niemal wszystkich uniwersytetów publicznych w Polsce. Pokażmy rządzącym, że nie da się dłużej udawać, że nic się nie stało. – czytamy na stronie internetowej KKHP.
Źródłem problemu polskich absolwentów na rynku pracy jest m.i.n. jakość selekcji kadr na polskich uczelniach, co powoduje, że duża część wykładów jest, mówiąc kolokwialnie, stratą czasu. – Ta selekcja przez wiele lat była bardzo zła. Nie liczyło się to, gdzie naukowiec publikuje, nie liczyło się, czy ktoś dobrze uczy, czy źle uczy, czy ktoś źle zarządza” – ocenił Dyrektor Instytutu Nauk Ekonomicznych PAN, dr hab. Cezary Wójcik podczas wtorkowego spotkania ws. „Dlaczego polskie szkolnictwo wyższe nie zdaje egzaminu”.